De waarde van verloren uurtjes
Wanneer had jij voor het laatst een verloren uurtje? Zoals je dat vroeger op het vliegveld of bij het gemeentehuis had, toen je nog niet vooraf online kon inchecken of een afspraak maken. En toen je de tijd nog niet vol kon Facebooken/Instagrammen/Pinteresten. Verloren uurtjes worden steeds zeldzamer. En dat is jammer, want ze zijn ontzettend waardevol!
Onlangs had ik zelf ineens zoān verloren uurtje. Ik had een coachwandeling in het Mastbos in Breda en terug bij de auto ontdekte ik dat de sleutel niet in mijn broekzak maar in mijn tas zat. En die stond in de achterbak. Van de auto. Die op slot zat. Aiā¦ Er zat niets anders op dan een uur wachten op de reservesleutel die man en kinderen gelukkig wilden komen brengen. Ik ben op het terras van het bosrestaurant gaan zitten. Dat verleiding was groot om daar alsnog mijn telefoon te pakken. En toch heb ik dat niet gedaan. Vooruit, ik heb een foto van de kop thee gemaakt en op Facebook gepost, maar verder heb ik de krant gelezen (een echte papieren, van het restaurant), naar de vogels en de wind geluisterd en een beetje gemijmerd. Maar niet teveel.
Het lijkt verloren tijd. Als in: tijd die je kwijt bent. Het tegendeel is echter waar. Tijd waarin je niet zoveel doet, is hartstikke belangrijk. In die tijd krijgt het onbewuste deel van je psyche namelijk de kans om al zijn (of haar) werk aan je te laten zien. Want dat onbewuste, dat doet een hele hoop. Niet dat je daar iets van merkt. Het heet niet voor niets het onbewuste. In zijn boek āHet slimme onbewusteā stelt Ap Dijksterhuis dat het moderne onbewuste wel 200.000 keer meer capaciteit heeft dan het bewustzijn en ons gedrag en ons leven stuurt. Ons bewustzijn wordt alleen maar op de hoogte gehouden van wat er zoal gaande is. Echt invloed heeft het bewuste volgens hem niet. Het onbewuste speelt een grote rol bij creativiteit, eureka-ervaringen en inspiratie. En bij het maken van grote beslissingen kun je er beter een nachtje over slapen, dan doet je onbewuste in de tussentijd zijn werk. ās Ochtends merk je dan wel wat je besloten hebt.
En bij dat laatste gaat het vaak mis.
Dat onbewuste krijgt in onze tijd maar amper de gelegenheid om ons bewustzijn op de hoogte te houden. Simpelweg omdat we die tijd niet nemen. We vullen ieder verloren uurtje op met dingen die onze bewuste aandacht vragen. Terwijl die verloren uurtjes nu net de momenten zijn om te vertragen, tot stilstand te komen. Zodat je eindelijk kunt āhorenā wat je onbewuste je te vertellen heeft. Verloren uurtjes zorgen daarmee voor goede beslissingen, creatieve oplossingen en ideeĆ«n en heldere inzichten.
Overigens zijn verloren minuten ook al heel waardevol. In eerdere banen had ik vaak op de wc tussen twee vergaderingen door de beste ideeĆ«n. Die natuurlijk al eerder bedacht waren door het onbewuste, maar juist in die paar minuten de tijd kregen om zich aan het bewustzijn op te dringen. Het lijkt mij een goede reden om niet meer Facebooken op de wcā¦
Wil je weten hoe je ook in je werkende leven kunt vertragen en verstillen? www.jamienederpel.nl
