Vakantie zonder bestemming

Deze week zou ik naar LA vliegen om mijn avontuurlijke vriend op te zoeken die daar hard aan zijn acteercarrière werkt. Twee weken naar de zon, ontspannen, lekker roadtrippen en van elkaar genieten. Het liep helaas anders.

We zijn uit elkaar, mijn ticket is gecanceld en mijn huis is verhuurd. Ik had ‘gewoon’ kunnen gaan werken voor een beetje afleiding, maar in plaats daarvan besloot ik zoveel mogelijk te genieten van twee vrije, lege weken die voor me liggen. Noodgedwongen moet ik mijn huis uit, want ik wil de vakantie van mijn airbnb-vrienden niet óók nog verpesten, maar eerlijk gezegd blijkt dat precies wat ik nodig heb.

Het huis uit, de hort op met mijn rugtasje en kijken wie mij wilt huisvesten in de tussentijd. Het is even oncomfortabel, want je moet plannen en sjouwen en regelen, maar het is ook avontuurlijk en hartstikke leuk.

Knuffels en kusjes

Zo heb ik een nachtje doorgebracht op de slaapkamer van mijn neefje (1) en nichtje (bijna 3) en dat is niet bevorderlijk voor je nachtrust, maar staat wel garant voor een hoop liefde, schattigheid, kusjes en knuffels. In plaats van een gat in de dag te slapen en mijzelf vreugdeloos met een kater uit bed te slepen zit ik ’s ochtends vroeg in een hoop drukte en gezelligheid aan de versgebakken croissants.

De drie daaropvolgende nachten helpt een vriendin me uit de brand door een logeerkamer aan te bieden in een huis waar zij zelf op de poezen past. Ze regelt een extra sleutel voor me en ineens zit ik in een prachtig appartement (ver boven mijn stand) in Amsterdam aan een tafel voor meer dan 10 personen dit stukje te tikken. Ik ben in mijn eigen stad, maar in een nieuwe omgeving en leer plekken kennen die ik nog niet eerder gezien heb. Ik krijg daar enorm veel energie van!

Even uit de dagelijkse routine

Nieuwe indrukken, nieuwe ervaringen, even uit de dagelijkse routine. Ik besluit om ’s ochtends thee te drinken in plaats van koffie en lippenstift op te doen als ik de deur uit ga. Kleine onbenulligheden die mijn leven even in een ander perspectief zitten. Er is meer, en het is binnen handbereik.

Waar ik de komende dagen doorbreng, weet ik nog niet zeker, maar wat ik wel zeker weet is dat ik niet onder een brug slaap. Het doet me beseffen dat ik zoveel fijne en lieve mensen om me heen heb dat het bijna onmogelijk is om me eenzaam te voelen. Ondanks (of dankzij?!) mijn liefdesverdriet krijg ik ineens een enorme boost van liefde en levensvreugde!