Stempel

Ik ben gek op stempels. Om te zien aan het einde van een brief, of onder een kunstwerk. Een presse-fecit. Vooral de uit steen gesneden Chinese hebbedingen. In een doos met aardewerken kuipje waar een plak inkt in zit. Daar moet je de stempel dan op deppen en dan hem heel lang op het papier drukken. Alsof je een tijdreis maakt naar de diepe middeleeuwen waar een brief nog verzegeld werd met een ring of steen.
In China kan je zo’n stempel laten maken. Een man of vrouw snijdt je naam, of beter, de betekenis van jouw naam uit een balkje steen en geeft die dan mee in een mooi doosje of kistje. Je zou bijna willen gaan schrijven, maakt niet uit wat, om vervolgens met je stempel te kunnen afsluiten.
Maar je voelt hem aankomen. Je hoeft niet naar China, ze doen het hier ook! Je kunt je stempel zelf laten snijden door een dame uit Nieuwegein! Heerlijk, voor een rooie afdruk van je ego.